Project bezoeken en een nieuw appartement :)

Mambo jambo!
Hoe is het daar in Nederland? Ik heb veel leuke foto’s van Koningsdag voorbij zien komen, voor mij is dat een verder een beetje ongemerkt voorbij gegaan.

Het is ondertussen een week na mijn vorige blog, en is er alweer onwijs veel gebeurd. Allereerst zijn we nu eindelijk gesetteld in ons nieuwe (en grote en mooie) appartement aan de rand van Kitui. En hebben we projecten van AMREF bezocht in de omgeving hier, super interessant! Ook burgeren we steeds een beetje meer in in de Keniaanse cultuur. En beginnen wij al hetzelfde te reageren op blanken als alle Kenianen hier op ons reageren. Omdat er zo weinig blanken zijn, vallen de blanken die we zien heel erg op. En laatste betrapten we ons erop dat ook wij stil bleven staan, de blanken aanstaarden en tegen elkaar zeiden ‘kijk, een blanke!’. Toen we dat doorhadden moesten we wel een beetje lachen. Het afdingen is nog wel lastig. Het is echt een sport om hier iets voor een zo goedkoop mogelijke prijs te krijgen, maar wat alle Kenianen die we ondertussen kennen tegen ons zeggen, is dat wij worden gezien als een soort wandelend geld. Blanken hebben geld, is wat er hier wordt gedacht. Wat het voor ons weer extra moeilijk maakt om af te dingen. Daarbij hebben wij geen idee wat een normale prijs is, en hebben we de afgelopen tijd meestal nog iemand van AMREF meegekregen die voor ons af kon dingen. Hopelijk kunnen we dat binnenkort ook zelf heel goed.

Maargoed, dan ons appartement! Ik ben onwijs blij dat we er eindelijk in zitten. Twee weken in een hotel uit een tas leven is toch niet heel erg leuk. Maar het was wel een hele opgave om uiteindelijk echt hier in te kunnen trekken. Afgelopen woensdag zou ons appartement klaar zijn. Daarvoor waren we al een keer langs geweest om te kijken en kennis te maken met de eigenaar. Het was echt onwijs mooi, heel erg groot; grote woonkamer, aparte keuken, 2 slaapkamers, aparte douche en wc en balkon. En dan ook nog heel veilig, er staat een hele grote muur met prikkeldraad om ons appartement heen en er staat snachts een bewaker. Verder (dat is overal hier) is er een soort ijzeren frame voor de ramen, zodat ook mensen niet via de ramen naar binnen kunnen. Toen wij aan Kenianen vertelden dat Nederlandse huizen geen muur/prikkeldraad om hun huis heen hebben konden ze dat bijna niet geloven.

Woensdagmiddag gingen we richting ons appartement, bepakt en bezakt. Toen we daar kwamen was alles klaar, alleen was er nog geen water. Dat zou nog 5 minuten duren, de kraan moest nog open gedraaid worden. Maar dat duurde veel langer, en in die tussentijd zijn wij gaan eten in een hotel vlakbij. Met de eigenaar spraken we af dat we om 7u terug zouden zijn, dan zou het gemaakt zijn. Dus wij waren om 7u terug ‘oh, you are back already? Did you eat very fast?’ Ehm, nee, dat hadden we toch afgesproken? Maargoed, het water was er wel, alleen het liep niet weg. Dat zou nog een half uurtje duren, er was dit keer een probleem met het afvoersysteem. Ondertussen stonden ze met een man of 4 in onze douche en de wc dat te maken, en keken ze een beetje problematisch toen de owner zei dat het nog maar een uur zou duren. Uiteindelijk kwam het hoge woord eruit, de volgende dag zou het pas klaar zijn. Wij baalden behoorlijk, maargoed, niks aan te doen. Gelukkig konden we steeds onze begeleider Denge en de chauffeur van AMREF, Douglas, bellen. Die konden ons gelukkig helpen en ophalen om weer naar het hotel terug te gaan. Daar waren zij blij ons te zien, wij waren iets minder blij.

De dag daarna was dan uiteindelijk wel alles geregeld, en konden we eindelijk ons appartement in. Het appartement is nieuw, waardoor we nog veel spullen moesten kopen; bedsheets, sloten, borden, bestek, pannen, een grote watertank (het water doet het hier soms niet, waardoor je reserve nodig hebt voor een paar dagen), schoonmaakspullen, spiegel, prullenbak, gaspitjes, etc etc. We zitten er nu een paar dagen en het bevalt heel goed! Het is onwijs fijn een eigen plekje te hebben. Wel valt de stroom heel vaak uit (gisteren zaten we de hele dag zonder), maar dat schijnt in heel Kitui zo te zijn. lekt de wc zo af en toe en zit er zand in het water wat uit de kraan komt. Maar daardoor staan we soms ook te juichen als de elektriciteit het doet en we naar het hotel hier vlakbij kunnen om op wifi te kunnen.

Het hele proces van het huis bekijken en onderhandelen over de prijs moest ik ook nog even aan wennen. De eerste keer dat we kwamen kijken, samen met onze begeleider Denge, liet hij een paar keer vallen dat wij ‘very simple girls’ waren, dus, dat we echt niet zoveel geld hadden en niet zoveel wilden betalen. De tweede keer kijken hoorde het praatje maken met de eigenaar er ook weer bij, en wilde de eigenaar met ons allemaal op de foto. Eerst met z’n vieren een paar foto’s op de bank, daarna wilde hij dat we staand op de foto gingen en daarna nog weer vanuit een andere hoek. Toen werd mijn begeleider het een beetje zat, en deden wij alsof we het niet meer hoorden en vertrokken naar buiten. Al die tijd werd er niet over de prijs gepraat, en voelden wij wel aan dat we daar beter niet over konden beginnen. En inderdaad, toen we buiten stonden gingen Denge en de eigenaar ineens over in het Swahili, en in de auto werd ons dan eindelijk de prijs verteld.

Verder hebben ze hier het gezegde, ‘Water is life’, en door alle verhalen die ik hier heb gehoord en dingen die ik heb gezien merk ik hier wel dat dat echt zo is. Water is zó belangrijk. Het is hier heel droog en zelfs nu, in het regenseizoen, staat er maar een heel klein laagje water in de rivieren. Onze begeleider vertelde verhalen over vrouwen die 10km moesten lopen om water te halen, in de hitte. Gelukkig heeft iedereen wel ezels om de waterbakken te tillen, maar dan nog. Van het water halen raken ze uitgeput, waardoor ze slechter voor hun kinderen kunnen zorgen, bijv omdat ze te moe zijn om eten te koken, waardoor kinderen soms weer niet naar school gaan. En zelfs al is er een waterput ‘in de buurt’, dan nog moeten mensen soms een paar km lopen in de hitte en komt het niet zomaar uit de kraan. Een klein beetje voelde ik hoe het is zonder water is ons appartement toen ook wij even geen water hadden. Totaal niet te vergelijken, maar ook toen konden we niks. Niet naar de wc, niet douchen na een dag bezweet te zijn en niet even onze handen wassen.

Dan nog, als laatste maar eigenlijk ook het leukste, onze bezoeken aan de projecten van de afgelopen dagen. Vanaf Kitui zit je heel snel in de afgelegen gebieden, waar AMREF projecten heeft, vooral gefocust op water, sanitatie en hygiene. We hebben woensdag een waterput bezocht en een dam, dat zorgt voor schoon drinkwater voor zo’n 2000 mensen die daar elke dag water komen halen met hun ezel. Verder hebben we een greenhouse (kas) bezocht, die AMREF heeft opgezet en mensen daardoor zich in hun eigen eten kunnen voorzien. Verder zijn we vrijdag naar een ‘community mobilisation’ geweest. AMREF had gepland om in dat gebied een dam te bouwen, samen met de commuinty. Om de community in water te voorzien. AMREF werkt heel erg vanuit de communities, waarbij het de bedoeling is dat een project draait vanuit een community zelf en AMREF alleen voor de materialen die nodig zijn zorgt. Allereerst is er dan een community mobilisation, een eerste meeting waarin wordt geprobeerd zoveel mogelijk mensen te verzamelen uit de community om ze uit te leggen wat het plan is en ze te overtuigen van het nut, en ze te motiveren zelf dat te gaan doen.

Peter, van AMREF, had verteld dat als wij wat Kikamba zouden spreken ze dat heel leuk zouden vinden. Dus stelden wij ons voor in kikamba; ‘Isitya yakwa ni marloes’ en ‘numite Netherlands’. Ze vonden het allemaal echt geweldig dat wij wat kamba konden, heel erg leuk. Helaas ging verder alles in het swahili, maar konden we het hele proces goed volgen; hoe de community zelf verantwoordelijkheid nam voor het bouwen van de dam. Er werd een commissie aangesteld (met mannen én vrouwen, jongeren, én mensen met een handicap, het perfecte voorbeeld van inclusie van mensen met een handicap), er werd een bedrag bepaald wat iedereen moest betalen (dit werd 50 shilling, ongeveer 50 eurocent, veel als je bedenkt dat de mensen hier moeten rondkomen van 1 dollar per dag!) en wanneer werd gestart met het bouwen; vrijdag al! Het viel me op dat het proces heel efficient gaat, er worden heel snel beslissingen gemaakt, heel democratisch, en mensen zijn heel erg sterk. Vrouwen ook, die staan voor de groep en hebben hele overtuigende speeches. Erg mooi om te zien. We hopen dat we het proces van de dam kunnen volgen in de komende 2 maanden.

Dan ga ik er nu maar snel een einde aan breien. Nog even kort over mijn onderzoek; aankomende week gaan de scholen weer open en gaan we de eerste scholen bezoeken om contact te leggen met de kinderen en de leraren. Dit om een beetje te wennen, van beide kanten. Daarna gaan we onze focus groepen houden; interviews in een groep, waarin ik ga onderzoeken wat jongens weten over menstruatie en hoe ze er over denken. Menstruatie is een groot probleem hier door waterschaarste, maar ook een gebrek aan (schone) wc’s en maandverband. Meisjes gebruiken ipv maandverband daardoor andere dingen zoals oude kleren en gaan hierdoor tijdens hun menstruatie minder vaak naar school, uit angst om door te lekken en gepest te worden door de jongens. Er schijnen namelijk heel veel taboes en mythes te zijn rondom menstruatie die de angst en schaamte van de meisjes in stand houden. Daar hoop ik meer over te weten te komen zodat AMREF uiteindelijk een programma op kan zetten om de situatie van meisjes tijdens hun menstruatie te kunnen verbeteren. Ik ben erg benieuwd en heb er zin in!

Dat was het dan écht voor nu. Hou me op de hoogte van alles in Nederland!

Kwaheri! Marloes

PS. Mijn postadres is hier in Kitui is:

AMREF Kitui WASH project
Tav Marloes Bosselaar
P.O. Box 1386-90200
Kitui, Kenya

En mijn Keniaanse telefoonnummer is: 00254 7 15961384