Lapland!

Hey allemaal!

Hoe is het met jullie? Allemaal een leuke kerstvakantie gehad en weer hard aan het studeren of aan het werk?
Ik ben net terug van mijn vakantie in Kiruna, Lapland. Het was echt een een hele leuke ervaring die ik niet meer zal vergeten!

Maandag 3 januari vertrokken we met 10 nederlanders vroeg naar het vliegveld, op naar kiruna. Volgeladen met veel lage dikke kleding, snowboots, dikke jassen, thermo-ondergoed, skibroeken en eten voor 3 dagen gingen we op weg!

Het uitzicht vanuit ons vliegtuig met de landing viel ons allemaal een beetje tegen. Oneindig veel grijze en grauwe bomen op heuvels met sneeuw zonder ook maar enige bebouwing. Wisten we zeker dat we hier een paar dagen naartoe wilden?
Daar aangekomen kwamen we op het kleinste vliegveld waar ik ooit ben geweest, met maar 1 kleine hal. De temperatuur buiten viel mee, rond de -20 graden, dus daar konden we onszelf nog goed op kleden. Na wat gegeten te hebben zijn we naar ons hostel gelopen waar we 's middags inmochten. Ondertussen was het iets van half 2 en alweer helemaal donker. Toch viel het ons heel erg mee hoe licht het nog was! De zon kwam niet boven de horizon uit, maar zit voor een hele lange tijd er net onder, waardoor op de heldere dagen dat wij er waren er nog echt veel licht is! Rond 1u/half 2 wordt het wel echt donker.

Die middag hebben we het dorpje een beetje rondgelopen, maar dat stelde allemaal niet zoveel voor. 's Avonds na het eten zijn we nog gaan sleeen, superleuk! Er lag op sommige plekken meer dan een meter sneeuw waardoor ik tot mijn middel in de sneeuw stond, bizar! In van die losse sneeuw kan je niet sleeen, dus moesten we eerst zelf een baan gaan maken. Wat dus ook betekende dat we in een meter diepe sneeuw de heuvel ook weer op moesten, erg vermoeiend!
We hadden allemaal skibroeken aan en waren goed ingepakt, en dan is het echt heel leuk in diepe sneeuw te springen, erin te 'duiken', jezelf erin te laten vallen of van de berg af te rollen:)
Op een gegeven moment zag 1 van ons ineens het noorderlicht! Een groene streep licht dwars door de donkere lucht, supermooi! Het noorderlicht wordt veroorzaakt doordat de zon elektrische deeltjes uitzendt die door de aarde worden aangetrokken en zorgen voor groen en rood licht. Het komt in het noorden redelijk vaak voor, en we hadden het al gehoopt, maar toch moet je er wel veel geluk voor hebben om het te zien. Helaas waren we nog wel in het dorpje dus door alle lichten daar vervaagde het licht toch een beetje. Ondanks dat was het wel heel erg mooi!

De tweede dag zijn we gaan langlaufen. In heel zweden, ook in Stockholm, doen ze dat heel erg veel, dus dat wouden wij ook wel eens proberen. En dat viel eigenlijk nog best wel tegen. De meeste van ons hadden het nog nooit gedaan, en vooral het feit dat je met die dingen niet kunt remmen als je een heuvel afgaat maakte het nogal moeilijk. Wij dachten dat we de makkelijke vlakke heuvel hadden gepakt, totdat er ineens heel veel (voor ons) steile heuvels tussen zaten. Dat betekende dus veel blauwe plekken voor de dag erna. Toch kregen we het allemaal wel steeds beter door en was het wel heel leuk om een keertje gedaan te hebben.

's Middags gingen we mee met een tour naar de mijn naast Kiruna. Kiruna is ontstaan doordat de mijn zoveel werkgelegenheid gaf en mensen daardoor ook daar zijn gaan wonen. De mijn geeft werk aan 1600 mensen. We reden met de bus in de mijn, het had een wegennetwerk van 400km ondergronds en was 1700m diep. Doordat ze steeds dieper gaan, verzakt het dorpje Kiruna dat ernaast ligt. Het plan is binnen 10-20 jaar het hele dorp te gaan verplaatsen. De mijn sluiten is geen optie, omdat het zoveel werkgelegenheid geeft. Ik moet er niet aan denken de hele dag in zo'n mijn te werken, ik was blij toen we weer boven de grond waren.

En toen begon ons echte avontuur, de hondenslee! Na ons heel goed te hebben ingepakt (6 lagen kleding, 4 paar sokken) werden we om 6u 's avonds opgehaald met een busje naar een lager gelegen gebied. Doordat het lager ligt en bij een rivier (die bevroren was) is het daar veel kouder dan in Kiruna zelf. Er werd ons even verteld dat het die avond
-35 graden was! Dat was toch wel heel erg koud, haha. Gelukkig kregen we voor tijdens de tour wel nog meer extra kleding boven op onze eigen kleding. Nog een paar sokken, handschoenen en een soort ruimtepak. Heel erg dik, en met 6 lagen daaronder konden we nauwelijks meer bewegen. Met zn 4en zaten we op 1 hondenslee die werd getrokken door 12 huskyhonden. Achterop de slee stond de vrouw die de slee bestuurde. Zo zijn we een half uurtje door het bos gereden, superleuk! We hadden weer geluk met het weer, het was helder dus de sterren waren supergoed te zien. Halverwege stopten we bij een tentje waar de gidsen een vuurtje maakten en eten boven het vuur warm maakten. Het eten (een soort soep) was in thermoskannen meegenomen om het niet te laten bevriezen. Het enige plastic bakje met soep was dan ook helemaal bevroren. Tsja, wat wil je met -35 graden? Ook onze sandwiches waren bevroren, met daarop bevroren ham en kaas.
Ondanks het vuur was het nog steeds erg koud, en kregen we toch allemaal wel koude tenen en vingers. Bij eentje van ons was zn neus helemaal bevroren. Die was wit geworden en voelde aan als plastic. Toch best wel gevaarlijk dus, die kou.

Na de tour werden we naar ons cottage gebracht waar we 2 nachten zouden slapen. We zaten met zn allen in 1 huisje dus dat was wel heel gezellig. Daar aangekomen kregen we eerst een 'welkomspraatje'. We mochten geen verwarming uit zetten, deuren mochten niet open staan (ook niet de deur van de badkamer) en er mochten geen ramen open, want anders zouden alle leidingen bevriezen. Er zat ook een sauna, maar voordat we die konden gebruiken moesten we ons eigen hout gaan verzamelen en ons aan zoveel regeltjes houden dat we daar maar vanaf hebben gezien.

De volgende dag, woensdag, begonnen we om 10u aan onze snowmobile tocht. Maar natuurlijk niet voor het ritueel 'dik inpakken'. Nog een extra laag kleding zelf aangetrokken, hoe meer kleding hoe beter, en weer kregen we daar extra dikke schoenen, handschoenen, een helm, en skibril. Er mocht geen 1 stukje gezicht meer zichtbaar zijn. Ik heb er een aantal foto's van gemaakt. Deze dag was het niet zo koud (iets van -28 graden) maar door de snelheid en daardoor de koude wind kan het toch heel erg koud worden.
Vervolgens kregen we uitleg over hoe we zo'n snowmobile moesten besturen (een hendel voor remmen en voor gasgeven) en konden we vertrekken. In het begin het wel even wennen, maar toen ik het eenmaal doorhad ging het heel makklijk. We gingen via een bevroren meer door een bos naar een bevroren rivier (waar ze in de zomer zelfs op raften!) naar het ijshotel. Het was weer helder weer dus steeds zo'n rode zonsondergang gloed in de lucht, heel erg mooi!
Het ijshotel is zoals de naam al zegt, een hotel van ijs. Die wordt rond oktober/november opgebouwd, alles van ijs en sneeuw uit de rivier, en in het voorjaar smelt ie weer. Je kan er ook echt in slapen. Op de bedden ligt er een soort matras en rendierenvel als deken. Maar ik denk toch dat het behoorlijk koud is. Ze hadden ijskamer en sneeuwkamer waar alleen een bed in stond, maar ook suites met mooie ijssculpturen erin.

Ondertussen begon het alweer donker te worden en gingen we weer terug op de snowmobile naar ons huisje.

En toen waren onze dagen in Lapland alweer voorbij. De volgende ochtend werden we vroeg opgehaald en naar het treinstation gebracht. We gingen namelijk met de trein naar huis. Eerst 3u naar Boden, waar we gewoon zitplaatsen hadden, toen 2u overstaptijd, en toen richting Stockholm, waar we slaapcabines hadden. Ik zat met Sanne en Aster in een 6 persoonskamer waarvan we hoopten dat we die voor onszelf zouden hebben, of in ieder geval hoopten dat er geen kleine kinderen bij ons op de kamer zouden komen slapen. Dat hadden we beter niet kunnen zeggen, daar stonden 2 vrouwen met 2 kleine kindjes, van 2 en 4 jaar voor onze deur. Zij konden ook nog eens geen engels en wij geen zweeds. Ik zag mijn nachtje lekker slapen wel in rook opgaan.

's Avonds dan toch maar proberen te gaan slapen, maar met 2 krijsende kinderen, en naast ons in de coupe nogal luidruchtige jongeren was dat geen succes. Vervolgens stond ook nog de trein een aantal uur stil, en werd er iets in het zweeds omgeroepen wat wij natuurlijk niet verstonden. Even later werd er gezegd dat ze trein ontspoord was en dat ze bussen gingen proberen te regelen. En we zaten nog 700 km van Stockholm af!
Op een gegeven moment kwam de conducteur langs die zei dat we inderdaad de trein uitmoesten en met de bus verder zouden gaan. Daar sta je dan, om 2u snachts. Maargoed, alles was goed geregeld en de bussen stonden op ons te wachten. Dat viel toch weer mee. En ik was allang blij dat ik van die krijsende kinderen af was:) De trein bleek uiteindelijk niet ontspoord te zijn, maar de wissel was bevroren.. Ze hebben hier dus ook nog wel problemen met het ov.

Aangekomen in Stockholm bleek het heel warm te zijn, en nog steeds. Het is zelfs +2! Wat dus betekent dat alle sneeuw smelt en van daken afvalt, er ligt nu dus overal sneeuwprut. Dan heb ik het liever toch wat kouder.

Vanaf nu is het wel echt de dagen aftellen voordat ik weer naar huis ga. Over minder dan 2 weken zit ik weer in Nederland! Komende woensdag, donderdag en vrijdag heb ik hier nog presentaties. Vrijdagavond is ons afscheidsfeestje, en dan heb ik nog een paar dagen om hier afscheid te nemen en de laatste dingetjes te doen. Tegen het afscheid nemen van de mensen hier zie ik wel heel erg tegenop. Toch heb ik ook wel weer zin om naar huis te gaan en jullie allemaal weer te zien!

Tot over 2 weekjes!
Liefs, Marloes

PS De foto's staan op http://www.mijnalbum.nl/Album=WGRE33SO